;){kind=logo}
بسم الله الرحمن الرحیم
آیات روشنگر – بخش سوم
اسلام، مسلمانان و دیگران
در راه دعوت ممکن است کسانی را بینید که برخورد های بدی با مسیحیان، یهودیان، ملحدین و از همه مهم تر گمراهان دارند. این دسته از آنها نیستند که گهگاهی ممکن است این رفتارها از آنها سر بزند، چون بهرحال طبیعی است اشخاص در مواقعی واکنشی نشان دهند که واکنش معمول آنها نیست. اما اساس تفکر این دسته که منظور من است آن شده که با دیگران باید افراط گونه بحث کرد. چرا؟ چون این دسته اصطلاحا بریده اند و به یقین رسیده اند که فلان شخص امیدی به هدایتش نیست.
عزیزان! مگر این چیزها به امید شما مربوط است؟ مگر امید تو با علم پروردگار قابل مقایسه است؟ نوح صدها سال دعوت کرد و شدیدترین برخورد ها با او شد در نهایت عده کمی مومن به حرف هایش شدند، ولی آیا کارش بیهوده بود؟ روش همه پیامبران این است پس وقتی حرف های آنها را تکرار می کنید، باید روش گفتار نیز مثل آنها باشد در غیر این صورت نتیجه نمی دهد:
با حکمت و اندرز نیکو، به راه پروردگارت دعوت نما! و با آنها به روشی که نیکوتر است، استدلال و مناظره کن!.(16:125)
این دسته از مسلمان ها که زود جوش می آورند و تحریک پذیر هستند، شاید طوری فکر می کنند که انگار اسلام سفره آنهاست، دیگران سگ هستند و نباید به سفره نزدیک شوند!
حالا به این آیه دقت کنید که این پست در مورد این آیه نوشته شده است:
همگان دست در ریسمان خدا زنید و پراکنده مشوید و از نعمتى که خدا بر شما ارزانى داشته است یاد کنید: آن هنگام که دشمن یکدیگر بودید و او دلهایتان را به هم مهربان ساخت و به لطف او برادر شدید. و بر لبه پرتگاهى از آتش بودید، خدا شما را از آن برهانید. خدا آیات خود را براى شما اینچنین بیان مى‌کند، شاید هدایت یابید.(3:103)
باید که از میان شما گروهى باشند که به خیر دعوت کنند و امر به معروف و نهى از منکر کنند. اینان رستگارانند.(3:104)
آنهایی که دعوت کننده به راه اسلام هستند، نباید از هدایت دیگران ناامید شوند و نباید با روش های پرخاشگرایانه دعوت نمایند. اصحاب رسول الله گمراهانی بر لبه آتش بودند، خدا رحمتش را بر آنها فرستاد و او آنها را طبق آیه 125 سوره نحل دعوت کرد. رسول از ایمان آوردنشان و از دعوت کردنشان ناامید نشد و عقب ننشست و مانند یونس عمل نکرد. همین صبر نهایتا باعث همراهی اصحاب با او شد.
و خداوند به آنها وعده بهشت داد و لعنت الله بر کسانی که آنها را تکفیر می کنند.
پس وقتی در کار خیری قدم نهاده اید آن را درست انجام دهید تا مشمول آیه 104 گردید و از تفلحون شوید. اشکال ندارد گاهی از دست تان برود که ناصحیح عمل کنید، برای هر کسی پیش می آید.
